به عنوان مثال كسي مانند ابن سينا مياد و از درسهاي گذشتگان استفاده مي كنه و تو زندگيش به دنبال علم و دانش ميره و از اون براي نجات جون انسان ها استفاده مي كنه و يكي هم مثل هيتلر مياد و از سرنوشت انسان هاي بدكردار گذشته درس عبرت نمي گيره و به دنبال قدرت طلبي و جنگ افروزي و كشتن انسان هاي بي گناه ميره. ابن سينا به ديگران درس علم اندوزي و خير خواهي آموخت و نشون داد كه اين راه راهيه كه انسان رو به سعادت مي رسونه، اما هيتلر به ما نشون داد و آموخت كه عاقبت قدرت طلبي و خونريزي چيزي جز سيه روزي و شقاوت نيست. اين دو به ما آموختن كه تاريخ از چه كسي به نيكي و از چه كسي به بدي ياد مي كنن، چه كساني محبوب مردم و چه كساني منفور اونا هستن. البته حالت سومي هم وجود داره كه تعدادشونم خيلي زياده. عده اي كه به دنيا ميان، وهيچ حرفي واسه گفتن ندارن و بي نام و نشان وبدون هيچ درسي براي آيندگان از صحنه ي زندگي خارج ميشن. اما سرنوشتشون واسه آيندگان يه درس مي شه. بالاخره هر كسي مياد و يه درسي رو به نسل هاي حاضر و آينده ي خودش ياد ميده. شما مي خواين جزو كدوم دسته باشين؟ شما چه درسي براي آموختن به ديگران دارين؟
نظرات شما عزیزان:
:: چند نفر تا حالا خوندن : 215
|
امتیاز نوشته : 19
|
امتیازدهندگان : 4
|
کل امتیاز : 4
عضو نمیشی؟
عضویت سریع
آمار نوشته ها
سپاس از
